Hallo

nou na het ontbijt zijn we naar de plek gegaan waar Yen ons zou komen halen. We zijn eerst even met haar naar de markt gelopen en daarna begon de klim richting haar dorp. We zouden ongeveer 3 uur onderweg zijn. Tijdens de wandeling kon Yen best veel vertellen over haar stam. Zij heten de Black Mongs. Er leven heel veel bergstammen rondom Sapa. Allemaal hebben zij hun eigen klederdrachten. De wandeling was mooi. We kwamen langs allemaal dorpen midden in de bergen. Als je ziet hoe de mensen hier leven.....moeilijk te bebrijpen eigenlijk. Zo ontzettend primitief. Overal onderweg liepen zwijnen, kippen, eenden en honden rondom de dorpshuisjes. Daartussen renden de kindjes op blote voetjes door de modder. Omdat het hier best hoog is....is het ook redelijk fris. Ik vond het dan ook rot om te zien dat die kindjes niet veel aan hebben. Rond 14 uur kwamen we aan bij het dorp van Yen....we liepen een stukje bergop langs een houten huisje en toen kwam er nog een huisje in zicht. Dit is mijn huis zei Yen. Mijn god dacht ik. Zoiets primitiefs heb ik zelden gezien. Jullie moeten de foto's maar bekijken. Ik weet gewoon niet goed hoe ik het moet omschrijven. Het huis is gemaakt van houten planken. Binnen ligt er geen vloer....gewoon koude aarde van de berg. Er stonden een paar kleine lage houten bankjes om op te zitten. In een hoek was een klein kampvuurtje met daarboven een pan....de keuken. Er stond ook een soort van houten bed....nou ja vier poten met daarboven een plank....geen matras niks, alleen een deken. Mam en ik gingen buiten zitten op een van de lage bankjes. Perplex keken we om ons heen. We hoorden Yen en haar man een provisorische kamer in elkaar zetten. Om een bed hadden ze een zeil gespannen zodat wij daar konden liggen. Maar er lag geen matras op het bed. Alleen twee dekens. Zij zouden met zijn 5en op het andere bed gaan liggen. Yen heeft drie kinderen Van 5, 3 en 1. Ze waren zo lief en gastvrij voor ons. Maar dit hadden we niet verwacht. Buiten het huisje liep een groot zwijn met 9 kleintjes. Yen vertelde trots dat het zwijn een huwelijksgeschenk van haar moeder was geweest. Overal renden kippen en kuikens rond. En er was ook nog een hond. en dan die drie mooie kindjes. Maar ohhhh zo vies en met blote voetjes en grote snottebellen. We moesten dit even allemaal laten bezinken dus zijn we gaan wandelen. Uiteindelijk zijn we drie uur weg geweest. Onderweg kwamen we steeds dorpelingen tegen en dieren en kindjes de omgeving was erg mooi. Al was het hier wel wat mistiger. Toen we terug kwamen gingen we binnen bij het vuurtje zitten. Yen kookte voor ons terwijl ze haar kleinste kind continu op haar rug in een deken droeg. We aten uit kleine kommetjes rijst, noodles en aardappelen. Na het eten vroeg mam waar ze naar de wc kon. Overal zei Yen. Ze bedoelde dus buiten het huis. We mochten gewoon een plek zoeken op het stuk land rondom het huis. Een toilet en stromend water was er niet....laat staan warm water. Dat kennen ze hier al helemaal niet. Yen zei dan ook dat ze zich niet vaak wast, o dat er geen warm water is. Natuurlijk weet ik dat er mensen zijn die primitief leven....maar als je er zo mee wordt geconfronteerd. Ik werd er steeds stiller van. En dan die kindjes op blote voeten. En die kleren....zo vuil! Maar van wassen is daar geen sprake. De kindjes gingen gewoon hup zo weer naar bed....helemaal vies. Wij zijn na het eten ook naar bed gegaan. Het was donker en het werd steeds kouder. snel zijn we met een zaklamp naar buiten gegaan om een plek te zoeken om te plassen. Mam was bang voor het zwijn.....we hebben wat afgelachen daarbuiten...alhoewel het huilen stond ons nader dan het lachen. En dan dat bed......ik heb nog nooit zo hard gelegen. Hoe komen we de nacht door dachten we....ook omdat we al om 20 uur op bed lagen. Het is heel erg maar we waren zo blij dat we de volgende dag weer naar Sapa konden. Het was steenkoud daar en het bed kei hard. Dit heb ik nog nooit meegemaakt! En ik wil dit eigenlijk nooit meer mee maken. Ik snap dat Yen tegen ons zei dat we bij haar thuis het echte leven zouden zien. Omdat als je via een agency boekt op een toeristische plek slaapt met meer comfort. Maar ik vond dit toch wel heel erg confronterend. Yen bewoog zich in haar huis alsof dit leven de normaalste zaak van de wereld is. En natuurlijk is dat ook zo voor deze mensen. Maar ik vind het niet te bevatten. Ik heb al aardig wat gezien in mijn leven.....maar dit zal ik nooit maar dan ook nooit meer vergeten! Het was een onvergetelijke ervaring. Tot morgen.....

ciao

stamattina siamo partiti con Yen. La caminata verso il suo villaggio durava circa 3 ore. Era una bella caminata. Yen parlava per strada della sua gente. Lei fa parte del gruppo Black Mong. Nelle montagne intorno a sapa vivono tanti gruppi indigini. Tutti hanno il loro vestiti tradizionali. durante la passegiata passavamo dei villaggi. Vedevi bambini con i piedi nudi a correre intorno le case. In mezzo a gli bambinu vedevi maiali, cani, galline, ocche....veramente una vita primitiva! Dopo tre ore siamo arrivati nel villaggio di Yen. Caminavamo un po in su...passavamo un altra piccola casa di legno e poi su una collina cera un altra casa di legno. Yen dicceva...questa e la mia casa. Eravamo veramente stupite! Guardate le foto perche e difficile descrivere cosa vedavamo. Si sapevo che doveva essere primitivo.....ma cosi!! La casa era tutto di legno...non cera pavimento in casa, soltanto la terra della montagna. Cerano due ho tre piccoli sgabelli per sedersi e basta. Poi cera un piccolo fuoco con una pentola...la cucina! Poi cera un letto.....vabe...non era proprio un letto ma un pezzo di legno su quatro zampe. Materasso non cera solo una coperta. Yen diceva che lei e la sua famiglia dormivano qui.....per cio in 5 su questo letto. Lei, suo marito e tre bambini di 5,3 e 1 anno. Io e la mama ci siamo messi un po fuori per riflettere tutto quello che vedavamo. Intanto Yen e suo marito stavano preparando il nostro posto per dormire. Anche un specie di letto senza matterasso con una coperta! Per darci un po di privacy hanno sbaricato il letto con un pezzo di plastica....guardate le foto. Veramente dolce questa gente...ma veramente eravamo perplessi. Poi quel bambini bellissimi ma sporchissimi. A piedi nudi...e faceva freddo....vestiti veramente sporchi e sempre questa candela fuori dal naso.....veramente fa male al cuore vedere queste scene! Poi Yen ci racontava fiera che il grande maiale che vedavamo fuori era stato un regalo da sua mama quando si sposava. Io e la mama abbiamo deciso di farci una passegiata. Volevamo andare via da li per un po. Siamo rimasti via 3 ore. La passegiata era bella. Passavamo altri vilaggi e la vista da le montagne e veramente bella. Quando siamo tornati ci siamo messi vicino al fuoco. Yen cucinava per noi....e sempre aveva su la sciena il suo figlo di 1 anno. Abbiamo mangiato su un piccolo tavollino da piccole ciotolle. Riso, noodles e patate. Poi la mama doveva andare in bagno. yen ci diceva....il mio giardino e il bagno. Non abbiamo aqua che scorre e neanche aqua calda. Di nuovo eravamo perplesse. Yen ci diceva che lei non si lavava spesso perche nn hanno acqua calda. E li nelle montagne spesso fa freddo...percio lavarsi con acqua fredda di certo non e possibile diceva lei. Allora dopo mangiato io e la mama siamo ucciti fuori per fare la pipi. Ci siamo portati dietro la pila perche era veramente buio li. La mama aveva paura che veniva li il maiale.Abbiamo riso tanto li fuori. Tutti sembrava cosi assurdo. Nn volevamo pensare a la notte davanti a noi. Faceva cosi freddo! Poi il letto era durissimo! Come dovevamo passare questa notte....poi pensare che questa gente vive cosi. Veramente dificile da capire e credere. I bambini andavo a letto cosi.....sporchi come erano....sotto solo una coppertina! E grave da dire.....ma noi siamo grati che domani possiamo tornare a Sapa! Perche a me costa tanta energia vedere questa vita. Yen e cosi brava....e lei parla della sua vita molto normalmente...come se fossi normalissimo la sua vita. E si lo so che per lei e normale....ma per me e assurdo vederla questa vita di questa gente....e molto dura da accettare. Si capisco che yen ci diceva che dormire da lei faceva vedere bene come vive lei e la sua gente....perche se avevamo prenotato un trekking tramite una agencia dormivamo in un posto molto piu normale per noi....addatta a gli turisti. Percio da una parte sono contenta che sono andata con Yen.....pero e stata una esperienza anche molto dura. Una esperienza che non ho mai visuta prima cosi! E stata una eseperienza veramente incredibile!